Bize Kalan Insan Değildi

Bize kalan

Ne kaldı ki geriye sevgiden
Sokak aralarındaki camgüzelleri eskide kaldı
Şimdi kaldırımlar yosma dolup taşmakta
Bir bakışta yıkmakta canım delikanlıları
Farklı bakışlar aramak anlamsız artık
Gözünde siyah kesme bir kalem
Dudağında duvardan akma bir boya
Ayağındaki topuk temel atar bir binaya
Eskidendi o afeti devran kadınlar
Şimdi modanın elinde oyuncak kadınlar
Kadınlar hep aynı farklılıkta

Hani o sevdaya gül bırakan delikanlılar
Şimdi köşe başları serseri kuşatmasında
Bir paket sigara adam kesmeyen erkek değil
Hele ekmek uğruna adam satmayana
Adam denmez olmuş
Gündüzü uykuda, gecesi kahvede
Ne yaradanı tanır, ne kul hakkı korur
Emek dediğin zaten hırsızın koynuna girmiş
Zevki sefa etmekte
Yetim çoktan almış başını, yollara vurmuş

Nerde kaldı insan olan, kadın ve erkek
Bir bütün olarak ayrı düşen
Yarım bile olmadan yok olup giden
Kadını köle gibi gören
Erkeği hep üstün gören
Zihniyetin soysuz nesilleri
Soyu tükenmekte olan son emekler
Son kadın son erkek
Son insan...