Bize Ne Oldu

Bu failsiz ölümün sebebi nedir,
Bu gidişin, bu susuşun, bu düşüşün?

Kumrular kıskanmıştı yüzündeki tebessümü,
Sarılışını cenneti kucaklar gibi;
Bu düş kırıklarının, bu öngörülmez fırtınanın,
sevi yangınlarının müsebbibi kim?

İki halka düşmüş kan revan içinde orta yere.
İki öfke mağrur köşede
Ve talan olmuş bıraktığımız bütün mutluluklar.
İlk bakışımız, ilk gülüşümüz, ilk sevişimiz nerde,
Nerde kırlangıçlara bindirdiğimiz gözyaşı taneleri?


?Ömür boyu' derken memur işi gereği,
Bütün dünyanın ağırlığınca aminlerimiz,
Bir rüyanın seherinde buluşmalarımız,
Rüzgarın kanatlarına astığımız dileklerimiz nerde?

Susuz kaldı sevgili bütün kurnalar,
Bütün çiçekler boynu bükük,
Sonbahar öldürme telaşında.

Gecelerimde zafer takıydın,
Suskun kelimelerimin eş'arı.
Tercüme edemiyorum intiharını kelimelerin.
Yüzündeki zemheri akislerini ısıtamıyorum.

Bize ne oldu böyle?

Mihman mıydı aşk dallarımızda,
Efgan mıydı yapraklarımızdaki çiğ?
Fırtınalar görmüştük, aysberglere vurmuştu bedenimiz,
Yıldırım yağmurunda yine de sevmiştik.
Bu anafor ansızın çekti,
Ansızın vuruldu umut kalbinden.

Bize ne oldu böyle?

Kanlı bir meydanda iki amansız düşman,
İki mızrak
Hedefinde kalp
Tahtımıza oturmuş sevgili bir bezirgan.
O çılgınca sevilmelerin diyeti firak.
Ayakuçlarımızda uçurumun sinsi gülüşü.

Haydi, ölüm için son kez vuruşalım,
Bir daha yaşamamak üzere birbirimizi.
Çek ve vur ihanetin esiri kalbime,
Aç vurayım rotasını yitirmiş göçmen kuşunu.
Vur/dum...
Öl/düm...