Bizi Gül'süz Bırakma

Gelecegin yollara umudu yerleştirdim.
Hüzünlü sevdaları ezdim ruhumda.
Çünkü sen gelecektin!
Semalar gelişine ağlayacaktı sevinçten...
Sen yokken; gurbetimdi dünya.
Sen yokken; kalplerimiz döndü taşlara.

Sen gelecektin!
Taşlar eriyecek,
Zerre zerre sana doyacaktı ins ve cin.
Hasretine açtı çiçekler.
Sen ki nemruta har, İbrahim'e (a.s)yar'dın.
Çoraklaşmış gönlüme nehir olup akandın.

Sen gelecektin!
Kalpten matem bayrakları indirilecek,
İmansız ruhlar çarmığa gerilecekti.
Sen ki Nuh'a (a.s) yoldaştın tufanlarda,
Sen ki Nurdun seccadeye değen alınlarda.

Sen geliyordun!
Alem bir nura kayıyordu.
Kardelenler kıyama kalkıyordu.
Karanlıklar gün sayıyor,
Rahman her yeri Muhammedi renge boyuyordu.

Sen geliyordun!
Senin nurun hürmetine kainat yaratılmıştı.
Kisra saraylarında sütunlar sarsılmıştı.
Heyecanla çarpan sinelere can geliyordu,
Hakk'a karşı vefayı anlatan canan geliyordu.

Sen geliyordun!
Bunca yıllık perişaniyetin ardından...
Ey! varlığında sıcak bir gülüş,
Cennette geçirilen an.
Ey! bahar dalında umut açan çiçek.
Güneşli bir rabiulevvel'de adını andığımız,
Firdevsi bırakıp bizemi geliyordun.

Göz yaşlarımı sağnak edip yağdıran.
Ne sitemler kalır geriye ne serzenişler.
Ey güllere güllüğü bize insanlığı öğreten!
Gözlerimize semaları astık.
Cennetten kovulmuş hal içindeydik.
Şükür şükür ki sen geldin.

Sen geldin!
Gelecege umutlar taşıyoruz.
Arşların arşına Rabbi Rahmana dönüyoruz.
Ömür ağacımızın tek yaprağı,
Gönül sarayımızın baş tacı yaptık seni.

Sen geldin!
Nurunla beslenecek sonsuza kadar alem.
Sen yıkılmış kalplerin süruru,
Ebediyen yaşanacak imanın güruhu,
Göklerin nuru,
Alemlerin resulu,
Yetmez seni anlatmaya zümrüt pınarları,
Bu yüzden GÜL dedik sana.

Ve yalvarıyoruz,
Ey Allahım bizi GÜL'süz bırakma!