Boğuluyorum Sensizliğe

gözlerim kuytularda hapis yatmakta
ben ise boğuluyorum sensizliğe
yoksun
oysa ben sana emanet etmiştim kalbimi
emaneti geri vermedin

noktalara rağmen
hayatıma virgül bırakıp devam ettim
çünkü sen vardın
ve varsın
ama yanımda yoksun
yokluğunda tüm güller soluverdi
bahar mevsimini geride bırakıp
kış mevsimine merhaba dedim...
biliyorsun bahar kavuşmaya
kuş ayrılığa benziyor
ama ben kışı da kavuşmaya sürgün ettim
öylece kalbimi sana emanet ettim
şimdi ise boğuluyorum sensizliğe
hem de bir kulaç suda...

en son yanımda gidişinde
elinde tutuşturduğun çantaya
senden habersiz yüreğimi koyuvermiştim
sürpriz olsun diye
şimdi o çantayı da rafa kaldırmışsın
oysa yüreğim hala o çantada...
kalbim ise sol cebinde...

tüm her şeyim sen de
ben ise sensizliğe boğuluyorum...