Bölünmez Asla

Yalnızdım o şehirde
Sendin hep gönlümde
Vatanımdın yıllarca asırlarca
Günlerce aylarca
Sevgi verdin gönlüme
O şehir mezar oldu canıma
Seni bırakıp gitmek nasıl gitti zoruma
Ruhumdaki kesik parmak acılarım
Senden ayrı kalacağım
Sıcak kumlar üzerinde gezen
Yanan ayaklarım
Yıldızlarda asılı duran hayallerim
O denli yalpalıyor ve
Deprem sarsıntılarındaki yüreğime
Gönlümün duvarları çarpıyordu
Ey vatanım işte bayrağım işte ruhum
Senin aşkına vuruldum gidiyorum

Ey ruhumdaki densiz şafaklar
Sesimden gelen yorgun kuşaklar
Bir annenin yüreğinden
Uzaklara giden yavrusuna özlem
Bu topraklardaki ölümsüz ruhlar
Sizler mi saklarsınız
Körpe vücutlardaki yanık izlerini

O dağlar ki siperlerinde bin acı yatar
Ne gölgesi kalır ne ateşi yanar
İşte vatana şehit düşen bin yara
Yok mu sevdikleri
Ağlar öksüzleri
Neden bu ihanetler
Neden bu yazgılar

Sesleri çıkmıyor sadece vatan
İşte sözün altında yatan
Ölümlere uğruna atan
Toprağa akan sayısız kan
İşte vatan

Vermem vatanımı
O kıymetini bilmedikleri hainlere
Yüzyıllar geçse de vatanım bir bütündür
Bölünmez asla
Düşünsene bin yıldan fazla
Bu topraklarda
Kanlarıyla canlarıyla
Yatanları
Neydi amaçları
Vatan namustur şandır şereftir
Uğruna ölenler vatana eştir
Yürekten gelen ateştir
Vatan sevdadır aşktır.


Şavşatlı

"Sensiz Aşk" sayfa/105 ve 106