Boş Çerçeve

Hayat hep aynı yerde biz gidiyoruz sadece
Ekran sallanmıyor belli sessizce roller değişiyor bu çerçevede
İlk perdesini oynuyoruz hayatın ufuğu bilinmez bir karmaşanın
Ne zannediyorsun ki birtanem önemli olan güzel geçsin zamanın

Zifiri karanlıkta aradım seni loş bir duyguyla
Ellerim deymek ister sana boş bir umutla
Keşke bulabilsem seni keşke sevdiğiim
Bulupta saklasam seni kaçmayasın sevdiğim

Acı bir feryat duyulur bakarım ellerim boş
Nasıl anlayamadım ben ah nasıl haykıramadım
Sadece bildim sevdiğimi bilmekle yetindim
Hissediyorum bu boş çerçeve galiba son perde