Boş İmiş

İsyan ettin hiçbir güle kon massın,
Gönül sende tıpkı göçmen kuş gibi,
Meyhane köşelerini mesken edindin,
Bir baksana hep günlerin boş imiş.

Bir gül bulup sende ötmeden,
Hep istirham ettim sözüm tutmadın,
Ömrün oruç geçti bayram etmedin,
Kahpe gönül senin bağrın taş imiş.

Hiç ayrılmadın göçmen kuş gibi sende katardan,
Kurtuluş yok bu yazılan kaderden,
Gülemedim bir gün gamla kederden,
Benim yüzüm ne gülmeyen yüz imiş.

Hep isyan eder bazen başlar figana,
Bir bakıver geçmiş güne Cihana,
Her gün buluyorsun bin bir bahane,
Güvenmiyorum artık Gönül bu dünya boş imiş.

Gönül senin yüzünden çekerim gam ile keder,
Gerçeği görenler dünyayı neyler,
Burası misafir hanedir her gelen gider,
Artık bildim bu dünyada boş imiş.

12 -TEMMUZ- 1987