Boş Küllük

belki yağmur yağıyor dışarıda belki kar
hayli olmuştur kuşları görmeyeli perdeler
burada zaman sanki engebeli dağlar
yatıyorum öylece miskin miskin
enini düzlemişim gibi bir koltuğun yarı çıplak
hatırlıyorum
en tatlı yerinde söndürülmüş cigara gibi
el birliğiyle, karga tulumba bastıkları günü küllüğe

alışıyorsun diyor zamanla, babam...




hamasetten uzak burada sohbetler
şiirler uçuruyorum yine çimende yayılır gibi
daha ağzını açmadan ağlaşıyorlar
insan unutuyor zamanla geldiği yeri
ne açlık geliyor aklına ne sevgili
kalabalık gelir ya hani gurbet herkese önceleri
zararı yok alışıyorsun
sadece toprağı biraz rutubetli
hayli kilo verdim
inan bir deri bir kemik gibiyim
ama şimdi görsen çok çirkinleşmişsin dersin eminim



içinden geçiyordur şimdi
hiç de sevmezdi kalabalıkları
tıklım tıkış şehirleri, otobüsleri
el ele tutuşan evleri
kapı önündeki sarhoş zibidileri
arada buraya da uğruyorlar
ama insan onları bile arıyor iyi mi
hem mahşer de sayılmaz
ve oldukça da güvenli
kimse k u l u n a dokunamıyor!




arada içim ürperiyor
hani kulağın çınlar gibi
üşüdüm sanıyorum hep
özlem sarıyor kapalı gözlerimi
yan komşuya sordum geçen
dua alıyorsundur dedi!





yeni palto almışsın
güle güle giy demek âdettir
yakışmış hayli
yanakların çökmüş azıcık
sakız çiğne diyeceğim ama!
yasaklamış kızım geçen söyledi
şiir okudu bir de bana
zor dayandım zor tuttum kendimi





baba diye sönmemiş bir mevsim varmış
ne yesen dururmuş boğazına
ne giysen üzerine , darmış
şimdi elinde olsa hiç üzmezmiş
hiç yaramazlık etmez, hiç kırmazmış



iki satır da ben ekledim
ama duymadı ihtimal!




baba dediğin beyaz bir silgidir
evlat, hercâi kalem
her kalem arada yanlış yazar
biri sildikçe biri karalar
silgi yanlışları ayıklar kendince
kendimden bilirim yavrucak
babalar hayatta bir kere yaramazlık eder!
o da bir ömrü kucaklar!




dışarıda ya yağmur var ya kar!...





ToprağınSesi









(Şiirimi seslendirme lütfunda bulunan sevgili May'e teşekkürlerimle)




.