Boş Teneke

Bakmayın dostlar,
Kendimi kandırdığıma,
Şair kim, ben kim!
Değilken söze bile hâkim,
İki kelamım nasıl şiir olur ki benim!

Evet, benim de ağzım var,
Hani laf da yapar...
Ama dilim tatsız tuzsuz,
Fikrim ham, lafım yavandır.
Kuru söz nasıl şiir olur ki!

Aş ateşte pişer,
Duygu yürekte...
Taşlaşmış ki benim ocağım,
Titrer, üşür içim.
Buz kalıbı olmuşum meğer,
Donmuş duygular nasıl şiir olur ki!

Ne kulağım duyar,
Ne bir çalgıdan anlarım...
İçki, kadın, kumar,
Vazgeçemediğim yanlarım...
Yenemediğim zanlarım,
Bitmeyen nazlarım var.
Değişimci görsem de kendimi, aslında bağnazım.
Bakmayın başımın büyüklüğüne,
Satacak tek fikrim bile yok.
Derim, nasılsa sanat adına, tangırtı çıkaran çook!
Katılır aralarına ben de tangırdarım.
Boş teneke nasıl şair olur ki!

Necip Zeybek