Boş Yastık

bir gün
dört mevsimim kışa döndüğü bir anda
çekip gideceğim buralardan
ve hiç kimse farketmeyecek
yokluğumu
köşedeki bakkal açıldığında
güneş çoktan doğmuş olacak
ve fırınlardan taşacak taze ekmek kokuları

yeni günde
yine okul çocukları süsleyecek sokakları
herkes bir yerlere koşacak
her zamankinden biraz daha hızlı

dolmuş duraklarında
yine
gazete manşetleri konuşulacak

belki de
insanlar ilk kahvesini yudumlarken
belki de biri beni anlatacak
miş li geçmiş zamanlarda

veya
birileri belki de şiirlerimi okuyacak
sessizce gözleri dolarken

bir gün çekip gideceğim buralardan
ve sen her zamanki gibi
yine geç uyanacaksın
yanında duran o yastık
ilk defa boş kaldığında
ellerin beni aradığında
ve ilk defa yalnız uyandığında
senden başka
hiç kimse farketmeyecek
yokluğumu

bir gün çekip gidince buralardan
gözyaşların gibi
o gün
ilk defa telefonlar hiç susmayacak
başkaları gözlemeyecek yolumu
sessizce bir kuş uçacak yuvadan
ve inan
benden başka
hiç kimse farketmeyecek
yokluğunu