Boş Yıldız

İklimin düşürdüğü
Gözlerin yaşlı yanında
Durdu hicranın yüreğinden damlayan aynalar

Tesbihin boncuklarında
Saydım
İnancın rahmetini

Düşündüm durdum
Ondan içre bütün içlikleri

Yadıma düşen ilk
Sevginin
Ebemkuşağında örtüldü kader

Ömrüme ışıyan son
Oyunun
Perdelerinde sunuldu harabeler

Bir şey diyemedim

Zaten
Susmak verildi
Dilimin ucuna gittiğim
Yerlerde

Nefesimi kesen kuşlar
Gördüm
Bir de

Kanatsız peri gibiydiler
Aldırış etmedim
Edemedim

Ki akşam tenhalığında
Çığlık
Çığlık
Seni diledi zaman

Vurdu kapıdayken
İsyanın
Ardından

Oysa ki
Düş soyuldu hayali
Masallardan

Saat ayda
Gece
Sürgüledi kendini çıkmazlardan

-Sustu yalnızlık, öldü aşk-

Diledi öykü
Kelimelerinde dururken
Yenilen mısralarından
Sevgiyi

Bu zaiyatlar
K/ayıpsa diye aradı
Vakti ezeli

Bulunmadı

Oysa ki
Fırtınanın haberlerinde
Okudum
Hasret filminin önsözünü

Yana yana b/üzülen dizelerimin
Öğle vakitlerindeyken hüznü

Sonra
Seni özlemek vurdu evimin
Duvarlarını

Her tarafım kalemin mürekkebiyle
Boyalandı

Karanlık çöktü, aktı gündüz perdeleri
Kalmadı ruhumun eşsiz suretleri

Dışta kaldım
İçi
Kapalı

Yansıdım yıldıza
Yıldız kaçtı

Kapıları kapalıydı,
Dileklerim boşa çıktı...

10.11.11