Boşa Dönen Dünya / Başa Dönen Masal

Boşa Dönen Dünya / Başa Dönen Masal



bir şiir çınlattığında kulaklarını
ve bir şarkı zoraki ittiğinde dudaklarını!

susma!

o aşktır

ikra!..

S. Akdeniz





ne zamandır
telepatik konuşuyorum seninle
yazdıkça
içimi döktükçe
çağırdıkça
gel dedikçe
azalıyorsun daktilodaki kağıt gibi!



örmüyorum saçlarını ne zamandır
şifâdan nasipsiz
akordu bozuk çalıyordur
şimdi sazlar

karar verdim
bir şiir yazamazsam
seni anlatacak kadar yüce
ve ağlatacak kadar dağsı
bir bulut dükkanı açacağım
sen nereye gidersen yağsın


öksürüyorsun bâzen
ya da öksüz uyuyorum nicedir
kolaçan ediyorum bir koşu
sabah ruhsarımı tıkıştırıp fincana
karıştırıyorum yavaş yavaş
utandırıp merâkımı
alıştırıyorum seni sözümona
demli kahve dibine/pencere önüne
âzat ediyorum her gün bir kuşu
belki yine gelir diye
bal döküyorum her gün diline
iyi gelir belki diye
öksürüğe!


hep demişimdir
kudretli bir aşk ağacısın sen
ve kuvvetli bir yalancı diye...


efil bir sabahlık oluyor üzerinde/yüzünde
veya dar dudak gülüşlü bir döpyes
bense hep bir noktaya çakılı pergel
ve dudaklarımda hep
mini etekli o abiye/şarkı
gel!




her türküye konuk/ koruk oluyorsun
bu aralar
gönüllü ev sahibi
hüzne muâdil her ezgiye
dil altı alıyorum geçmişi o vakit
ve
"geçmiş iyi bir şey olsa
geçmezdi" diyor şiir
ve ekşi sevmem biliyorsun!




hani hiç umursamaz
hiç duymazdım
"buyurun ne arzu ederseniz"
diye soran garsonları!

bakardım hani aval aval
seyreder
kimse yokmuş gibi!
o çırağan kaçkını gözlerini


hatırladın mı!

neyse...



giderek çürüyor tenim
ilerliyor semptonlarım
düşünüyorum ara ara
ve merak ediyorum;

beni tanımadan önce boşa dönen dünya(n)
şimdi toplamış mıdır boşları!..




ToprağınSesi



.