Boşluk

Bazen bir ömür
bir uçurum taşırım içimde
onun orada olduğunu bilmeden
hissetmeden

beni ben yapan her şeyin
adına hayat dediğim serüvenimin kökünde
büyük bir boşluk vardır bazen...



Onu görüp hissetmem
onun orada olduğunu anlamam
hiç olmazsa bir kez
güçlü bir duyguyla
keskin bir heyecanla
yakıcı bir istekle dolması

ve sonra
boşluğu dolduran duygunun
benliğimi bırakıp
içimden çekilmesiyle olur...



Hareketsizliğin içinde
kendimle yüz yüze otururum

dağınık bir yumak gibi
birbirinden kopuk, birbirinden ayrı renklerde
düşünce kırpıntıları
mahmur bir utangaçlıkla
bir görünüp bir kaybolur içimde...



Geride kalan
artık doldurmak için çırpındığım
bir uçurumdur...