Boşluk

gözlerimden dökülen her damla da kanardı

kalbimde değildi ki kalbimin kendisiydi

suskun bir yanardağdı içerimde kaynardı

kerpiçleşmiş bu tenin, canın efendisiydi

o gülünce gülümser börtü böcek, kainat

o gülünce uçardı rengarenk kelebekler

o gülünce açardı keskin ayaza inat

elvan elvan çiçekler, pencerelerde bekler

bir bozkır yarasıydı göz göze gelişimiz

öpmeye kıyamazdım, öpseydim eksilirdi

çocukça bir hayaldi, bağlılıktı işimiz

öptü mü yanağımı soluğu kesilirdi

gözleri derin kuyu Yusuf'tum ben içinde

elleri kar beyazı, pembe bir gül yanağı

yoktu cihanda eşi, bulunmazdı Maçinde

az sayılır değerce İbrahimin sunağı

yarım bir şarkı gibi kalakaldım gidince

gözümün hizasına mevzilendi uzaklar

sanki kör bir bıçakla dilimi ince ince

doğradılar derinden, bitmez oldu tuzaklar

~gitmeyecekti oysa beni candan sevmişti

ardına hiç bakmadan gitti sevmemiş gibi~