Boşlukların İskeleti

I.

Havlamaya başladı dizelerimdeki köpek gürültü
Kulaklarım z/ahirlendiğinden beri her ses karanlık
Uçurumlarını yumrukladığım rüzgarlarla gel şimdi
İnadına gürültülü gel,hemoglobinsin damarlarım(d)a

Dudak payı bırakmadan doldurdun aklımın sırça köşkünü
Nefesini yudumladık gecenin,bir yıldız kurnazlığında
Karanlık sokakların herhangi birinde söndürürken izmaritleri
En sıcak alternatifimizdi Dionisos'un içilesi kanı

II.

Kuşların azizliğine uğramazsak bu gökyüzü bizimdir
Uçmak sıradan ama uçurtmalar yegane z/enginliğimiz
Yalancı cennetin yalansız çocukları gibi eğlenelim şimdi
Hüküm Tanrı'nın,hükümsüzlük bizimdir

III.

Boşlukların iskeletinde üflemek caizmiş,gece söyledi
Üflediğimiz yerde dağ birikir,içinden ırmak geçer
Er/demli sancılarımızı topaklarız göğsümüzün kıyısında
Öyle ya;biz erdemi Zeus'tan,aşkı Eros'tan yürütmüştük

Kırmızı şaraba gölgelerimiz eş zamanlı üşüşür
Seher vaktinde de hiç çekilmez rüzgarın sarhoşluğu
Gözucundan kertilen bir anda gölgemiz bir hiçe dönüşür
Yapraklarla doldurur rüzgâr,kadehindeki piç boşluğu

IV.

Dağın öte yüzünde aşk varmış,öyle dedi bir yolcu
Dokuz köyümü de kovdum yolcunun söyleminden
Siyaha boyanan düşerime mavi bulaştı üzgünüm,
Artık yokluk ütopyamızın,hiç ağacındaki,olmayan yaprağında
Yağmayan yağmurun,hiç olmamış damlası kadar özgürüm

V.

Toprağın z/amansız dirilişinden peydah olan çiçekleriz
Bir varlığa bürünür beden,bir boşluğa öykünür tin
Sen,eliyle Yusuf'un körpe umutlarını besleyen
Ben,kör bahçede aydınlığın katili bir fesleğen

Ben şair sense sair bu demde
Ve saire:
Ateşin heyheyinden görünmüyor cehennem
Denizler geçilmiyor Poseidon'un şiddetinden
Ben kendimi izlerken Narkisos suyunda
Sen ormanın tüm gürültüsüyle çıkagel

...