Bostan Korkuluklu Kadın

İçi saman çöpleriyle doldurulmuş,
Bir bostan korkuluğunu andıran kadın.
Yaşamak için nefes alıp-veriyor amma,
İçi kof dışı harap.
Çok yıpranmış belli,
O'nu ele verense yüzündeki çizgileri
Belliki birileri için harcamış gençliğini
Bu zamana kalmamış vereceği bir sevgisi.
Bir bostan korkuluklu kadın.
Saçları dağılıyor dört bir yana,
Hırçın bitmek bilmeyen rüzgarda.
Gözleri ya açık ya kapalı,
Eskimiş fötr şapkası altında.
Omuzları silkik,kaşları çatık,
Üzerindeki elbiseleriyse yırtık,
Yürümeye takati yok,
Ölümüyse bir tıskalık.
Hey be bostan korkuluklu kadın!
Seni bu hallere koyan neydi?
İçinde yeşermeye yüz tutmuş ümitlerini,
Kime kaptırdın yada kimler kemirdi?
Seni ayakta tutan bir zerre sevginmiydi?
Bu zavallı acınaklı halin gösteriyorki;
Ulaşılması bir sevdaya mağlup olmuşsun.