Böyle Buyurdu Zaman

Gümrah bir ırmaktı zaman
Varı,yoğu eriten,hiç durmadan
Yalnız sen ve ben vardık,cömertliğinde gök sofranın
Birde hayat
Semazenler gibi,başımızda dönüp duran...

Hani o;
Rüyalar şehrinin yaldızlı akşamları
Utanarak üzerimize yağan,kırılgan yaz yağmurları
Düşlerimizin sırma saçlı,zeytin gözlü kızları
Artık yok...

Oysa tutsağımızdı bütün mevsimler
Geceler kumsalımız,okyanuslar tayfamızdı
Dost bir nağme gibiydi dalgalar
Rüzgar aynamızdı...

Bir somun ekmek gibi,bölüşürdük geceleri
Biz yürümeyi bilmezdik
Yollar,ayağımızın altından akıp giderdi...
Ellerimizde sihirli değneklerimiz
Ben savaşkes ilan ederdim,tüm dünyada
Sen kurtarırdın,yoksulluktan çocukları...

Senden sonra
Bir yalnızlıktı yaşanılacak olan
Ve mazide kalan bir dostluk masalı...

Yalanım yok
Hani kocaman çınar ağacının altında
Sana bir söz vermiştim ya
Tutmadım...

Her şey silinip gitti de aklımdan
Kahrolayım ki;
O yaldızlı akşamları
Kırılgan yaz yağmurlarını
Zeytin gözlü kızları
Birde seni
Hiç unutmadım...