Böyle Değildi İstanbul'da Şarkılar

Hep böyle değildi yağmur
Böyle değildi akşam ufukları
Geceleri sarındığım korku bulutları
Bir ses içimde bu güne ait olmayan
Bir ses yankılanan
Elest bezminden duyduğum
Çağlar öncesinden
Dünyaya karıştığım ses...

Böyle değildi İstanbul'da şarkılar
İner yıldız toplardım bağrından gecenin
Çırpınırdı kayıklar
Ağları umutla dolardı boğazda balıkçılar
Bense senli olan yanlarını parlatıyordum bu şehrin
Bastığın her kaldırım taşı
Bindiğin her vapur
Ve martılar, hangisiydi en çok onu bilmek istedim
Bir parça simit de ben vermek istedim
Gittin yokluğun öyle ağır
Taşınmıyor artık bu kof yürek
Aldığım her nefes düğünlenir boğazımda
Düşen her yağmur kurşun gibi bağrımda

Ve sonra çok sonra
İstanbul bana uzak
Ben sana öyle kurak
Boranlar ortasında
Uçurumlar kıyısında düşüyorum yalnızlığımla
Belki diyorum belki
Bu şehrin hiç bilmediğin sokaklarında
Bilmediğin şarkılar çalıyorsa bile
Senin adın gibi karanlığıma bulaşmasın
Uçup giden
Kuşlara öykünen şiirlerden
Gelip geçen trenlerden selam sana.
Bir İstanbul daha olmaya
Bir İstanbul daha bulmaya mecalim yok
Akıyor insanlar
Akıyor her kalabalıktan kör kuyulara
Ne ben o eski şair
Ne İstanbul o önceki şehirdir
Yüzümde zamanın tırnak izleri
Şiirlerim durulmuş
Şarkılar susmuş,
Üsküdar çoktan kör olmuş bana
Ne zor yokluğunu söylemesi
Gözlerimden akan ırmaklara.
Ne zor sustuğumu bilmesi
Anlatamam bunu sesimdeki yankılara.

Konuşmaz beni şiirler, şarkılar
Sokağımda adın silinmiş
Issız bir köşe bulsam;
Deseler, bir adam boyu devrilmiş...