Böyle Zamanlarda Yalnızlık

Yaprakları notasız birbirine vururken rüzgar

Çıkardığı melodiyle titreyen sularda

Aynı ahenkle süzülüyor bir kuğu

Böyle zamanlarda yalnızlık

İnsanı yaradana sanki biraz daha yakın kılıyor

Düşerken yüzüne bir gülün yağmur damlaları

Nasibini alan kuru otun sevincine katılıyor

Kanatlarını yıkayan bir kuş sürüsü

Böyle zamanlarda yalnızlık

İnsanı yaradana sanki biraz daha yakın kılıyor

Karanlığın bağrına saçılan yıldızlara bakıyorsun

Yılanın gözünde kamaşan ay

Karıncanın yolunu da aydınlatıyor

Böyle zamanlarda yalnızlık

İnsanı yaradana sanki biraz daha yakın kılıyor

Yaprak oluyorsun, rüzgar olıuyorsun

Su olup akıyor, kuğu olup süzülüyorsun

Gül oluyorsun, yağmur oluyorsun

Kuş olup uçuyorsun

Unutuyorsun, bütün yalnızlığını unutuyorsun

Gökyüzüne varıp yıldız oluyorsun

Karanlıkta ay gibi ışıyorsun

Böyle zamanlarda yalnızlık

İnsanı yaradana sanki biraz daha yakın kılıyor