Bozgun Türkü

az önce gittim
hükmü
sürgün şehirlerin koynunda durur hala
ve
sen
çarpa çarpa kimsesiz yanıma
güneşten kopup soğuduğuma
inandıracaksın beni.
gittim
bir ihtilalcinin mermisiyle vurulduğum gibi
vurulacağım kaçaklığına…

az önceydi

damarımda azot
fosforik yanılgılar söylemi
ki sen
o en büyük bildirgelerin köşesindeki
yanık kokusuyken hala
hala duruyorken öpücük izlerin
sefil intiharlarımın kaburgasında
kalbimdeki uranyum
kalbimdeki türkü
kalbimdeki bozgunla
gittim

biliyorum

sahnelerini kapatmış bir tiyatro gibi
kapanacağım yokluğuna
bir sırtlanın gülüşüyle öpecekler dişlerimi

onlar öpmeden

güneşten koptuğuma
inandır beni…