Bu Ben Değilim
işe yaramaz bir eşyanın
 tavan arası yalnızlığı var içimde
 ikinci el mezatlarda
 üçe beşe bakmadan satılma ihtimali
 kurcalıyor beynimi 
 ya da değersizleştiriyor hislerimi
 nereye elimi atsam
 sakar bir çocuğun oyuncakları gibi
 kırık dökük bırakıyorum her şeyi
 07.15 vapuruna geç kalmış bir
 memur mahçubiyeti yapışıyor tenime
 sefer tasında sevmediğim bir yemeğe zorluyor sanki annem,
 sevmediğim zamanlara küçülüyorum 
 silip attığım ne varsa, yeniden yazılıyor sanki
 tüm aynalarda bana benzediğini söyleyen yüzlerce suret 
 dejavu bir karabasan gibi çöküyor üstüme
 yüzümde bereketsiz toprakların
 çatlaklarından yeşermiş cılız bir tomurcuk
 filizleniyor
 nasırlı bir çiftçi elinde semaya uzanmış yağmur duası umuduyla
 kök salmaya çalışıyorum
 bu beni büsbütün deli ediyor
 bu ben değilim
 bunu bir tek ben biliyorum...











İnsan hayatında bazen ne çok an alıyor "bu ben değilim" dediğimiz. Kutlarım kaleminizi.