Bu Benim Hikâyem

Türlü türlü şarkılar ile yoğruldu ruhum Kirpiklerime bilmem kaçıncı akşam çizildi

Kahpe bir sessizlik serptim yüreğime

Yanaklarıma ise birkaç yağmur bulutu

Öyle kederli öyle yorgun

Yazdım hikayemi...

Unutamadım Pâre ben

Haykırışını bu şehrin...

Bu tenhalığın çilesini 

Unutamadım bir türlü

Kandıramam kendimi inan işte...

Bağırıp çağırmak yoruyor beni

Ne göçüp gitti kuşlar uzaklara

Ne sardı avucumu soğukluk

Ne çizildi kalbime yalnızlığın tasviri

Yarım kalmıştı oysa her şey...

Her şey deminde olmalıydı belki de

Gidişinin bilmem kaçıncı rüzgarı esti

Yine de aldırmadan dönmedim geri

Orda...

Hikayemin yarım kaldığı o yerde bekledim

Dönemedim arkamı...

Duyuyor musun Pâre?

Tırnak uçlarıma kadar sarmıştı beni korkular

Tenime sinmişti kokun

Gözlerimse yorgunluğun rengine çalmış

Ne sorar ne de anlatırım ben 

Sigaramın ucundan dökülen hikayemi

Öyle kırgın öyle dalgın

Yazarım sadece...