Bu Emanet Canı Vermeye Geldim

Cihanı kaplamış AŞK dolu ayet
İnsanda insan-ı görmeye geldim
İstediğim şey ne şan ne de şöhret
Bir aşkın sırrına ermeye geldim

Canan ateşinde yakıp külümü
Zikredip yürekten anıp ölümü
Gönül bağlarına dikip gülümü
Serimi meydana sermeye geldim

Naçizane kalem sırrı ayandır
Mahiyeti ruhta sonsuz beyandır
Ölüp te gitmeden kalbin uyandır
Bu emanet canı vermeye geldim

Sırat köprüsüdür dünyanın tezi
Beş metre biçili kefendir bezi
Yalnızca iyilik doğruluk izi
Nefsime ayağım vurmaya geldim

Aslına yar olan kalmaz yollarda
Ruhunu saracak esen yellerde
Nevbaharda açan o mis güllerde
Bizi sevenleri sormaya geldim