Bu Gece

Yalnızlığın fısıltısı kulaklarımda çınlıyorken,
Havada sümbüllerin muhteşem kokusu.
Hayaller mor bir geceye akarken,
Biz kimsesizliğimiz üzerine uzanıyoruz.
Yıldızlar yok bu gece pikniğe çıkmışlar belkide.
Hava ayaz, iliklerime kadar üşüyorum,
Bu gece...

Gece, ne çok şey ifade ediyor bize.
Tüm günahları, kötülükleri siyah bir yorgan gibi örtüyor.
Korktuğumdan değil, korkmak bana göre değil.
İçimde bir burukluk var bir yerlerde bir şeyler ters gidiyor.
Kader toz pembe değil,
Ama zifiri karanlıkta değil,
Özellikle bu gece...

Korkma sönmez bu karanlık, tan vaktine kadar.
Açığa çıkmaz hiç bir korku sen görene kadar.
Yok artık sümbül kokusu, alışmakta burun sessizce.
Kırılmakta tüm beden ihanetten belkide.
Soğuktan titremekte eller ince ince.
Sessizliğin doyumsuz senfonisi duyulmakta uzaktan,
Tam da bu gece...

Günah çıkartıyor sanki bulutlar birbirine karışıyor,
Havada, bir toz yığını kadar şeffaf.
Uzaktan ama çok uzaktan tiz bir çığlık.
İyiliğin sesi olabilirdi belkide,
Kulaklarımızı kapamasaydık bu denli gerçeğe.
Her şey gönül gözüyle görülebilecek kadar netti,
İşte bu gece...