Bu Gidiş Tek Seferlik Dedi Müzeyyen

Her gidişin pişmemiş aşıydı, dönmelerin...
Durduğum yerdeyim değil,
Bir iki adım atarım değil,
Bu dünyadan çıkarıp kafayı, kubbeye doğru ulu ulu,
Döndürmek delice aşk uğruna bu.
Ve kocamanca buları almak ayakları altına Aşa!
Belkide imkansızın tadıdır bana,
Karavanasız attıran bıçağa kafa! ...

-AŞK BIÇAĞA KAFA ATMAKTIR DEDİ MÜZEYYEN-...

Her gidişin, gelişinin bekçisidir dedi, neyzen!
Ve körler en güzel anılarıyla gördüler, duydukları sesi,
Ey! diyorum gözlerim, aklım, elim kolum
Körler bile gördü umudu, ben neden göremiyorum...
Göremesemde biliyorum geleceksin birgün,
topal hatıralar bunu söyler, rıhtımdan kalkarak.
Ve kapatıp gözleri göğsünde görsen biraz,
Neler görecek kafasını gömmüş yuvarlak...
şimdi, aşkın ilk durağındasın,
İnmeden yolcun, buseni kondur sen,
Ve tam konduracakken ben;

-BU GİDİŞ TEK SEFERLİK DEDİ MÜZEYYEN...!