Bu İsyanın Adını Sen Koy

Gozyaslarımı sakladım geceler ardında
Yanlızlığımı paylastım bos duvarlarla
Sendin belki canımı yakan
Belkide sen boşlukta sallanan gereksiz bir umut
Her an kendimi avuttugum yalancı bir mutluluk
Her nereye baksam seni görüyorum karanlıgımda
Sen varsın dokunulmaz ve kir tutmaz umutlarımda
Sen yoksun
Bense yanlızlıklara mahkumum artık
Yaralı bir kalbe kan damlıyor umutsuzluklar
Belki de bos oldugunu sandıgım gercekci isyanlar
İtiraf ediyorum
İtirafım seni tanıdıgım güne lanetim
Mahşere kadar sürecek bu acı
Ama sen bil ki
Benim gibi sende düseceksin yalnızlıklara
Özleyeceksin
Ağlıyacaksın geceleri benim gibi
Sende pisman olacaksın
Hayal edeceksin seni sevdigim senin yanında oldugum günleri
Ama son pismanlık ne fayda
Ben yok olduktan sonra
Ben toprak olduktan sonra
Belki mezarıma gelip topragımdan alacaksın
Dokunacaksın topragıma
Bana dokunmayı arzu ettigin gibi
Hep yalanlarla uyuşturmussun beni
Hep bos umutlarla kandırmayı becerebilmissin
Bilmezdim bir gün düsecegimi
Bilmezdim aglayıp bedel ödeyecegimi
Sen insafsız bir kalpsiz
Ben se o kalbe can vermeye çabalayan bir yaralı
Gözlerimi körertmissin sen
Görememişim gercekleri
Senin o güzel yüzüne aldaanmışım ben
Sanki bir neşter deşiyor kalbimi
Binlerce acı içinde yeni doğan bir umutsuzluksun sen
Ama senin için bu isyan bile çok fazla
Şimdi ben baska bir aşk
Başka bir kalp arayısındayım
Sana ve yalanlarına elveda diyorum
Hoşçakal demeyi becerebiliyorum bu sefer