Bu Kaçıncı Yıkılış

Derme ,çatma çatılar
viraneye dönen yuvalar
basılan feryatlar
her an hazır yıkılmaya...

Leke sürülmüş ocağa...
kuşlar hep bir ağızdan avazda
istemezler bir daha
bu yıkılan kaçıncı yuva...

Seherde başlar tütmeye
başka evin bacaları
o evin içinde bir telaş bir teleş
akıtılan onca gözyaşı...

Bir gariptir ruhuyeti
bir özlemdir huzura
uçuşur sözcükler
yüreği yanan kahır edasıyla...

Bedeni buz kaplıdır
çiğ düşer hane üzerine
karaduman kaplanır
incedendir yankıları...

Solmuş yüzlerde gülücükler
günahlar işlenmiş
açmamış yediverenler
dörtbiryan hüzün kaplı...

Birdaha:
doğmazmış güneş
göstermez olmuş
günyüzünü...

Saklı kalmış yasaklı duygular
belli ki yorgun eşrafı
hane etrafı örümcek ağı kaplı
bir gözyaşı,bir hüzün ardında bıraktı...


KURULUYORSA BİR YUVA,YIKMAK DEĞİLDİR TEMELİ...
OLMUYORSA HUZURU KENDİNDE BULMAK SEBEBİ....


18/7/2012
İZMİR