Bu Masadan Kalkmam

Sokak lambasının yanıp,sönen

titrek ışıklarına minnettarım.

Alaca karanlıkta ,boş sokakları arşınlarken ayaklarım.

Kıyıkenar çizgisini tekrar tekrar

çiziyordum aklımın.

Ara ara ...

Her düşüncede yeni bir şüpheli,

Her zincirin başı , sonu belirsiz.

Belli ki ,ters tarafındayım zamanın.

Karanlık yüzümde,

mutluluğun aksi

ve yakamoz için

daha da koyulmalıyım sanki.

Üstü örtülürken suç

ne kan masum,ne zindan dar.

Çiçekli şarkıları bende severim

ama

şah damarıma dayanmış bıçakla

bu gece ancak sövebilirim.

"Affet baba bilmiyorlar "diyemem.

Ben Tanrının kuzusu değilim.

Yine de affet ,

şiddetli öfkemden endişeliyim.

Baktım da;

kendimden azgın bir hasım daha bulamadım...

Hücre hücre bölmüş ,

Kafes kafes örmüş,

yaşamak budur diye

öldüre öldüre ,büyütmüş beni.

Göklerden inmedi melekler,

ağaç diplerinden,göl kenarlarından

kuyulardan çıkmadı cinler, periler.

Batan güneşlerle gidemedim.

Ufuklar hep uzakta,

mercanlar ,inciler hep denize aitti.

Ve yıldızlar tuzak,

onları boşu boşuna seyrettim.

Dedim....

Olsun ,oyun uzadı madem

bu masadan kalkmam ben.

Küp kırıldı ya

kulbunu da atarım hemen.

Lanetine uğradığım

o uğursuz tahta

bir daha çıkmam ben.

Her nefeste ayrı pahasın

hayat !

ya sen nasılsın ?

Bana bakma

istemem artık ,

hiçbir şey senden,

selsebil niyetine

fakir fukaraya dağıtılsın.

Üst bir dirilik hâli

belki de halim,

deliliğe yakın bir yerlerdeyim.

ne adam gibiyim ,

ne kadın

ne de arasındayım,

bu kişilerin .

Tenezzül edilecek,

bir insan halim vardır ,elbette

ama bir türlü ayaklanamadı

hâlâ cesette...