Bu Şehirde Seni İçerken

Duman duman atmak isteyecektim seni içimden
Bu şehirde seni içerken
Yine nefessiz soluyacaktım çaresizliğimi,
Yine de atamayacaktım seni
Kalbimden,
Buram buram vuracaktı kalbime özlemin,
Serzeliş olacaktı belki,
Tebessümlerimin ardındaki göz-yaşlarıma uğramış
Sevgi adına adlandırılmış batıl inanç..
Atmak isterdim seni, avuç içlerimden kuş uçar gibi..
Belki unutucaktım seni,
Belki kendimi gömecektim
Göz-yaşlarınla beslediğin çiçeklerin altına kendmi,
Bir bıçak yarası gibi çizecektim ismini,
Adın çivi saplanmış olacaktı yüreğime,
Seni ordan da silecektim musallada,
Sorgu meleklerim bel ki sen olacaktın,
Huzursuz olacaktım, yine kurtulamayacaktım senden,
Toprağı yırtıp kaçacaktım, sen yine ayak bağım olacaktın.
Ben yine seni duman duman atmak isteyecektim içimden,
Sen yine özlemim olacaktın,
Oysa ben seni sevmelere doyamadım, yaşayamadım
Mutluluğumun çığlıklarında..
Ben seni sevmeye kıyamadım, kendimi hapsedercesine,
Ama ben seni;
Öldürmeye de kıyamadım,
Oysa ben seni ne çok sevmiştim,
Seni unutmak isterken..