Bu Şehirde Şiir Bile Kalmadı

zaptedilmez bir sağnak!
gelirse hangi kent çivilenmez,
hangi gecenin kimliğine su sızmaz?

kızgın bir hüznün ucunda,
sırtladı ayaklarına düşmüş bir yolculuğu.
pabuçları kopardı yine dizginlerini.
sırnaşık bir sesin peşine yakıldı,
sokak aralarındA kurşuna dizildi,
baharı kollamasını biLemedi,
caddelerde kışlık suretini gezdiren bu şehİr...
devriyelerini soluk soluğa pusudaki Zemheride,
yanlış adrEslerin avuçlarında paslandırdı...

geriye Sadece faili meçhul varoşların,
dükkanlarına intihar sEsi çökmüş bulvarları kaldı...
sokakların uğultusuNdaki bekleyiş,
isyan oldu,virane kentİn otobüs duraklarına...

çürümüş Sularının öfkeli ışıltısında,
göç oldu,usulca hazırlandı kEntin sakinleri...
asfalta bohçalanmış ayrılık Vakti yaktı genzini,
sokak lambaları Dahi pıhtılaştı çoktan...
kırık bir camın küllerİnde kilitlendi yalnızlıklar...
dilinin ucunda kıMıldayan tek bir şiir bile kalmadı,bu şehrin...