Bu Şiir Imkansızların Şerefine.....

yağmurları bekledim hep
loş ışıkların örttüğü herşey kusursuzdu.
sanki herşeyin arasında -
ben en parlak olanıydım .
kimsenin farketmediği ,
yada ben farkedilmemeyi ,
kurtuluş sayardım korktuklarımdan .
içimde gizli bir harikalık mı taşıyordum ne ?
tıpkı iyi değerlendirilemeyen birikimler gibiydiler ....

birgün bir yağmur damlası düştü ellerime .
o bitmek bilmeyen çağrıma ,
yanıttı sanki tanrıdan .
o çok beklenen yağmurlardan ,
savrulup çarptı avucuma ,
gizli harikalıklarıma ,
değerlendirilemeyen birkimlerime ,
çok iyi bir isabetti .
sıcak değildi ama ısıttı .
cam gibi parlak ve saydam -
kendimi görebiliyordum arkasından .
öyle bir temastı ki bu ?
bütün yağmurlardan daha beklenen ,
o da sanki beni arıyordu .
çok itinalı bir yayılış başladı ,
avucumdan parmak uçlarıma.
memnun bir ilişkiydi bu ....
herikisi için de arananlar -
birbirlerinde bulunmuştu .
herkese göre yanlış bir zamanlama -
birine göre geç -
diğerine göre erken bir karşılaşma .
ama mutluluk onlar için imkansızda ...
karışmasın artık kimseler !
ve gülümsesinler ...
belki kimsenin bilemediği -
güzel ve içli bir öyküler .
zararsız bir okadar masum .
yayıldıkça birbirlerinde yok olacaklar .
öyle değilmidir zaten -
doğa kanunlarında ?
her yayılış bir tükeniştir aslında ...
buharlaşıp yok olurlar sanmayın .
birgün mutlaka bir yerde ,
belki gökyüzünde buluşurlar .
çünkü imkansızlar ayrılıkta da imkansızdırlar .....
01.09.2008