Bu Şiir Olmadı

__
Sanıldığının aksine "umutsuzluk" daha fazla yararlıdır "umuttan",
Bir insana ulaşamayacağı sevgi,gerçekleştiremeyeceği hayaller,
Telafisiz dünler hakkında boşa umut verin,
Hepsinin sonucunda ortaya çıkan hayal kırıklığı,
Kendini kağıtlardan silmesi için yeterli olacaktır.

Oysa tam bir umutsuzluk halinde birey son bir çırpınışla,
Olmadık okyanusları aşıp,gidilmeyecek gökkuşaklarına ulaşabilir.

__

Zelzeler üstünde kıvranan ruhun çatlakları arasından sızar kan,
Geceyi gündüze tercih ederken tümcesiz avuçların boynu bükülür,
Işığın mülakatlarından yakayı sıyırmaya çalışan sessiz çığlıklar,
Bir yarasının kanatlarını kırarak anı kurtarma derdinden yanıp tutuşur.

Dönmeyeceğini bile bile bir yüz boyanır sulu boyaya gidenin ardından,
Hep aynı yerde durur kamburu çıkık kadranlar fısıltılar sarar etrafı,
Sahip olunan tüm aynalara aynı anda kırılır,aynı anda şaha kalkar camları.

Üstünü başını temizlemeye çalışan bir karaca namlunun soğuk ucunu hisseder,
Bir tetik uzunluğunda yaşadığı hayatı hakkında endişe edemeyecek kadar yorgun,
Servilerin arasında bir giz saklanır,saklanırda söylenmez doğru soruyu sormadıkça,
Ölene dek o yersiz yurtsuz...

!!!

Yok bu şiir olmadı,
Hatta bu "şiir" olmadı,
Ne tuana var içinde,ne mürekkep balığı,
Ne çocuklar koşuşturuyor dizelerde,
Ne annem kapıları açıyor önümde,
Bağlantı bile yok kelimelerde,

En iyisi gidip Attilla İlhan,Cahit Sıtkı okumalı,
Belki sevgiyi öğrenir,ölümden ölesiye korkarım.

--

Ha unutmadan;
Sam bu gece benim için çal,
Düşünürken;
Bir toplu iğne başında kaç meleğin dans edebileceğini...