Bu Son

Bugün tarihin kendini bilmem kaçıncı tekerrür edişi.
Yine bir elimde kağıt diğer elimde kalem.
Bu sefer son rutuslardayim,mürekkebim bitmek üzere.
Son kadehim bu ıstanbulun kollarında.
Seni dinliyorum ve bırakmak üzereyim şarabı.
Hani hep derdin ya 'sevdiğn için değişemiyorsan yeterince sevmemissindir' diye.
Değişiyorum be sevgilim kendimi çok seviyorum.
Inkar edemem eskiden olan duygularımi.
Ama feth edildim yalnızlık tarafından.
Tanrı dan başka kimsenin olmadığı bu yerde kimi sevebilirim sevgili.
Yüzümü hangi yöne çevirsem o.
Seni düşünsem karşımda o .
Nedense acı vermiyordu bana.
Oysa istiyordum acı vermesini.
Böylece seni düşünüp yazabilirdim.
Şarap olmadan seni düşünebilirdim.
Gördüklerim hatırlatmaz seni bana.
Odamıza baksam dört duvar.
Martılara baksam sadece hayvan.
Iki sevgiliye baksam sadece insan.
Oysa bir yudum şarap:
Beni benden alır seni koyardı yanıma.
Ey şarap!! Yoksa sen misin sahibim.
Ne olur bırak beni,uzattım son kadehi ıstanbula.
Dayanamıyorum acı veriyor bana.
Her gece olmayan birini düşünüp yazmak.