Bu Son Kırılış, Son Susuş.

Zamanın kuşatması ne de ağırmış.
Kuşata kuşata sabırda selamet kalmamış.
Umut denilen ağır yük tükenince yürekte.
Sonsuz gerçeklik susmakta kalmış.

Dile gelir elbet susulan her şey.
Ya bir veda da ya da keskin bir suskunlukta.
Söyleyince belki çözülür her şey.
Ama sanırım tek çare susmakta.

Düşün derdi akıl, düşünde anla.
Düşlerinde var ettiğini düşünde anla.
Konuşmak kar etmiyor madem.
Kabullenmeyi susunca anla.

Zaman anlatamayınca yana yakına.
Suskunlukları, hiç onarılmadığı halde hep kırılan kalp kırıklıklarında ara.
Her susuşta susan vazgeçildi canda
Kırgınlıklarda bulamazsan bu son suskunluğu şiirde ara.

Peki dersin bazen sonra geriye susmak kalır.
Her susuştan sonra gelen her merhabada kırılmışlıklar geçmişte kalır.
Ama her seferinde gönül hiçe sayılıp kırılır.
Kırılan gönül hep boş verildiği için, boş ver deyip yol alır.

Bu son kırılış, son susuş.
Sustukların gibi bir susuş


140320182055