Bu Son Şiirim Sana Ey Dünya

Bu son siirim sana Ey Dünya
Sokakların yalnızlık senfonisi çalıyor hergün kulaklarıma.
Içinde bitmeyen tükenmeyen kavgalar.
Anne sütünden başka herşeyden mahrum kalmış çocuklar,
Kalplerde ırmaklar gibi çağlayan nefret,
Kin ve kan kokuyor geceyarıları.

Sevgisiz aşkları besliyorsun damarlarında,
Her sabah kötülüğün üstüne doğuruyorsun bağrında beslediğin güneşi.
Yağmurların arıtmıyor artık kini ve nefreti,
Aşka değer verenleri yalnızlık zindanında zincirlere vuruyorsun hergün.

Şimdi gidiyorum senden Ey Dünya
Hergün yeni bir miras bıraktığın acıları sana bırakarak
Ve kalanlara acıyarak gidiyorum....