Bu Tensizliği İnkar Edemem

Sessizliği özledim
Dinsiz çapulcu bakışlara
Celladını dirilten topraklara üşüyorum
Şimdi
Şu an
Sen bir yoldasın
Yol ayrımları can yakar
Cansızlığa hazır bir isyanla koşuyorsun
Kaçmalarını arkanda bırak
Bırakırsan
Arkanda bir hiçlik
Bir dost
Bir aşk
Savaşlar kalmayacak
Sanıyorsun
Sanmalarla yaşadın
Senceler kaç yoksul aşkın katili
Önemli değil
Yol önemli
Sadece yol
O an gibidir
An gelir gidersin
Yol bekler
Bekletme tükenmişliğini
Kesik kesik çizgilere iyi bak
Çiftleşen kara sineklerin vızıltısında
Bembeyaz martılardan uzaklaşan bir yön
Karşı şeridi olmayan
Gün batımlarını da göm
Ve git
Hiç dönmeyecekmişsin gibi değil
Gerçeklere
Kendine git
Yol önemli
O an gibidir
Sevişmeler
Dövüşmeler gibidir
Yar'a açar
Yara açar
Yara kapatır
Damlanın sabır deryasında
Beklerim dirilmeni
Pembe palamutları besler büyütürüm
Arsız balıkçılara inat
Mavilerini öldürmem
Şair yürekli maviliklerde
Gidip geldiğimiz Karşıyaka vapurlarını
Gece karanlığında
Üstümüze sinen meltem rüzgarlarını
Bize saklarım
Bir fay hattı değilim
Ömür boyu bize kırılmam
Özlerim seni
Yolunu gözlerim
Arkanda bıraktığın
Bir aşk
Bir dost gibi değil
Seni içine alacak bir şehir
Her an kucaklayacak ilk aşk gibi
Fırtınalarda sığınacağın liman
Birlikte uzandığımız yatakta
Koynuma sineceğin bir çocuk gibi beklerim
Dedim ya yol önemlidir
Yol ayrımları da
Sensizliği
Bu tensizliği inkar edemem
Kendine dön
Yeter ki kendine gel
Bizi tüketen her ne ise yolda bırak
Gün batımlarının kızıllığına inat
Ben beklerim...