Bu Zamanda Mektup / Mensur Şiir

Merhaba Linnya

Birine mektup yazmayalı çok uzun yıllar oldu. Az evvel şöyle bir düşündüm; Tamı tamına 24 yıl olmuş. Bunca sene sonra becerebilecek miyim, emin değilim ama başladım işte. Başaramazsam kusura bakma e mi?


Biliyor musun Linnya! Hayatım boyunca hiç bir ilişkiye laf olsun diye başlamadım. Önce hissettim sonra meylettim. Yani sevdim. Sevmek için kıstas koymadım gönlüme. Hani kaşına, gözüne, saçına, başına, boyuna, kilona bakmadım bile. Benden öncen, geçmişin umurumda olmadı hiç. Mezhebinden, dininden bana ne! İşin, gücün, maaşın neyime lazım? Beni ilgilendiren, adını andığım andaki nabzım… Ben istiyorum ki sen ol; Alnımdaki yazım…


Yazın, kavurgan… Nazınsa savurgan… Bir gün ansızın, kalbim infilak edecek patlamaksızın… Yapma! Tüketme kırılgan gönlümün, yok olmaya yüz tutmuş, nadide aşk tohumlarını. Çarpma! Çıktığın kapıları çarpma ki gün olur, dönmen gerekirse giresin… Tapma Linnya! Bu manasız ömrün, Aşktan gayrı, hiçbir koşturmacasına, tapma…


Er kişi Linnya; Dünyanın en büyük yangınlarına kafa tutar da göğsündeki alevle başa çıkamaz… Bu sözüm bir kenara yaz… Bir gün anımsarsın avaz avaz…


‘’Bu Gönül Senden Sonra
Hiç Kimseyi Sevmesin
Dermansız Dertlerimin…
Gizli Sebebi Sensin!’’


Şu sıralar ‘’Sebebi sensin’’ dilime dolanan türkü. Dünkü ya da öbür günkü aşklar, olasılıklar umurumda değil. İşte böyle Linnya. Mühim olan bugünkü…


Çünkü Linnya;
Seni sevmek benim için tek ülkü…


***

Antakya,
10 Nisan 2021