Buğu

unutup musallada
kaldırılmamış bir cenazenin giderek soğuması gibi
seni unutmak.

bahara çok var
sevdiğimiz filmlere birkaç ışık yılı
saçlarının kokusunun burnumda tütmesine...
yok henüz, o mesafeyi ölçecek bir birim bulamadım.

gözlerinle iki yıldızın çarpışıp dağılması gibi
boşlukta dağılırken
ruhumuzu seyahate çıkarak o naif şarkılara
bir sağırın kulak zarları kadar duyarlıyız

seni seviyorum

işte bundan sonrası atmosferi uzaya karışmış bir gezegenin
milyon yıllık çoraklığına açılan kapı.

üzerine basılmış bir karıncanın
yuvasına dönememesinin hüznü var kalbimde.

al beni boya
karanlığın karanlığına
güneşi ve sıcaklığı unuttur

zira ölü olan ölü kalmalıdır
kaybeden kayıp...