Bugün Kendime Kaçtım

Bugün herkeslerden kendime kaçtım..
Nasılsın sorusuna sahte iyiyimler dememek için,
Sende bu aralar bir şeyler var sorusuyla muhatap olmamak,
Ve selamlara ızdırabımdan tebessümler sunmamak için
Bugün şehrin hengamesinden kendime kaçtım..

Bütün gönül koymalarından, aramıyorsanlardan,
Bir şey yemiyorsun, karnın aç mı sorularından,
Uykusuzluk çökmüş gözlerine, yorgun musunlardan,
Kendine dikkat etmen gerek, hastalanırsanlardan
Bugün beni düşünen bütün dostlardan, kendime kaçtım..

Bir martı boğazda denize pike yaptı, adını Jonathan koydum
Bütün mesele olmak yada sahip olmak mı onu da bilemedim
Sokrates kadar gerçek ve ilahi savunamasam da kendimi
Bir sokak köpeğinin masumluğunda Nietzsche oldum
Ve bugün bütün diktalardan kendime kaçtım

Bir Orhan Veli gibi voleyi vuramasam da gözlerim kapalıydı
Cemal Süreyya değdi yüzüme Asmalı Mescit duvarlarında
Asaf geçerken şehrin dar ve karanlık sokaklarından
Hasrete prangalar eskittim yalnızlığımın buhranlarından
Ve bütün güzel sözlerin inadına bugün her şeyden kendime kaçtım..

Deli bir kuzey esintisinden, efsunlu Üsküdar musikisinden
Çamlıca görselinden, Kız Kulesi güzelliğinden
Ayasofya mahkumiyetinden, Kuzguncuk seyrinden
Her şeyden önce bitevi bir isyanla kendimden
Ama yinede her şeyden ilk önce "Senden"
Bugün kendime kaçtım..