Bugün Yine Can Evimden Vuruldum / Anne

Zannetme ki sana yok artık ihtiyacım
İnan bugün dünden daha fazla muhtacım

Senden bekliyorum hep,yine tek teselli
Böyleymiş hayatımdaki kara tecelli

O mukaddes adın her an dudaklarımda
Sesin her gün çınlıyor hep kulaklarımda

Her yerde hayalin,her adımda gölgen var
Sensiz nefes aldığım bu dünya bana dar

Bana dostça sarılan,tek sadık kucağın
Karardıkça ,kahrediyor beni ocağın

Bugün anneler günü,bir türkü dilimde
Adını işliyorum,rengarenk kilimde

Islattı beni bugün,su sızan çardağın
Ağlattı beni bugün,çatlayan bardağın

Boynum büküktür bugün,söğüdün altında
Merteben yüksek olsun,göklerin katınd

Bebekken sarıp sarmaladığın kundağım
Ömrümce giydiğim tek gelinlik duvağım

Zinhar içerlenme,bu kederli halime
Benim dünyam hep acılara mı hamile

Keşke çocukluğumdaki saçımı örsen
Düştüğümde kanayan dizlerimi öpsen

Kalmadı küçüklüğümdeki masumiyet
Yalvarırım annem hatalarımı affet

Flu bir sis şimdi geçmişimi hep boğar
Yüzüme küsmüş güneş,sırtımdan hep doğar

Olamadım bu sevdada hiç aklıselim
Tutamadı hiç mutluluğu çolak elim

Yüreğimin ortasında koca bir çıban
Soluk bozkırlarımda ağıt yakar çoban

Toprağındaki pencereni az arala
Bana yine o manilerinden sırala

Anne bugün yine,can evimden vuruldum
Sanki yedi kat yerin dibine savruldum

Bir an koydum kendimi de senin yerine
Bulandım korktuğum sanki ecel terine

Ey gönül aldanıp dünyada etme kibir
Hepimizin varacağı son durak kabir.