Bulanık

darmadağın bir dünyada
saçmalama hakkımdı
aralamak her kapıyı
her bucağı bulanık


kışın çıplaklığını düşündüm
sözcüklerin doğal uyumuyla
avazım çıktığı kadar bağırdım
giydirmek için ağaçları zorla

yokluğunda boş durmadım
her kenti bir insana benzettim
her mevsimi bir yüze
hiçbir kent hiçbir mevsim
sana benzemediği gibi
sen de yoksun hâlâ


köprülü bir kasabaydı duruşun
gülüşün atatürk ilköğretim okulu
kimsenin ayak basmadığı bir yaz sokağında
en gölgeli köşedeki evin yalnızlığıyla
böyle düşledim...düşlemek istedim...


sandallar yüzdürdüm o pürüzsüzlükte
buz mavisi cam yeşili açık pembe
yeni uyanmış halindi o saf
o pırıl pırıl temizlik
güneşin çizdiği en güzel resimdi dünya
birlikte izledik...