Bulanır Deli Gibi

Bakıp ders çıkarmayan kudurur bu gidişte
Yerden kaynayıp gelir, dönüş aynı yeredir
Başı bir, gözyaşı bir; nihayet sudur işte
Hiç usanma bilmeden akıp duran deredir


O bir zaman sarnıcı görüntüsü şeffaftır
Asılmış arz içinde görünmez ipliklerle
San ölür, insan ölür; belki de su muaftır
Yaşar devri daimle beşer garipliklerle


Bir farkla ki akarken geride iz bırakır
İniltisi duyulmaz daima çağlıyorken
Maden erir, yol verir; bakarsın rengi bakır
Alır içten duyanı su böyle ağlıyorken


Deniz olur üstünde yüzer eski bir çarklı
Yüklendiği yüküyle yol alır bir menzile
Taşı bir, yoldaşı bir; uğraşı neden farklı
Zamanı dolan gider basıldığında zile


Hemen ayağa kalkar öfkesine gem vurmaz
Kırar döker her şeyi büyük homurtu ile
Kışı bir, akışı bir; can yakar artık durmaz
Yüklenir tüm dünyayı düzlenmiş sırtı ile


Baksan bazen dupduru, bazen de çamurludur
Döndükçe bu arz küre dolanır deli gibi
İşi bir, gidişi bir; kimi zaman zorludur
Sakinleşmeyi bilmez bulanır deli gibi


...........Elazığ, 15.12.2011...