Bulantı

Çökerken gecenin hüznü sessizce.

Içimde bir huzursuzluk belirirdi.

Ne vakit kendi kendimle baş başa kalsam,

Bedenimi bir bulantı ele geçirirdi

Fazla melankolik şu ruh halim.

Kapandım içime yok fazla mecalim.

Gözümden iki damla yaş akardı.

Kalbim hızla çarpar,beynim uyuşurdu.

Tüm günüm zehir olurdu, bünyem hüzne boğulurdu.

Kalmazdı bir şeyin onemi.

Sessizce boğulurdum karanlığımda

Kuşlar keserdi cıvıltıları

Susardım geceye hürmetimden

Insanlarda kapatırdı algılarını

Düşündükçe kafayı yerdim

Durdurmak isterdim kendimi, başaramazdım

Yalnızlık ele alırdı her şeyi kabullenirdim

Aklımın ucuna sen düşerdin gülerdim

Sonrasında sensizlik gelirdi ağlardım

Gülüşünü hatırlar sırıtır

Üzüldüğün aklıma düşer parçalanırdım

Yıldızlar ışıltısını keserdi 

Sen aydınlatırdın geceyi

Güneş sana hürmetimden doğmazdı

Gülüşün alırdı güneşin yerini

Kaybederdim kendimi oturur düşünürdüm

Ayağa kalkar odada gezerdim

Düşlerin eşliğinde süzülürdüm

Yine kendi boşluğuma dönerdim

İnce ince biterdi içimdeki yalnızlık

Güneşle beraber son bulurdu karanlık