Bülbülün Ölümü

Bir şemsiye altında
Yağmuru dinliyordun !
Bulutlar gözlerine,
Kalbine ağıyordu !



Öyle giderken dalgın,
Dönüp yerden aldığın,
O çilekeş yaralı
Bir şehirli bülbüldü
Ve ellerinde öldü...



Kapattın şemsiyeni;
Es geçtin son treni;
Sevgi, öfke iç içe,
Kimsesizdin o gece.



Cadde âhını aldı;
Kurt - kuş uykuya daldı;
Rüzgâr gitti sessizce,
Yağmur yüzünde kaldı...