Buldum!

yorgunum...
yoruldum yaşamak denen bu oyundan
dizlerimde kalan dermansızlığa inat
adım atamaya çalışmaktan yoruldum.

boğuldum...
bi umut kurduğum pembe düşlerime inat
etrafımı çepeçevre saran
bu grilikten boğuldum.

tutundum...
her tökezleyişimde
adına aşk dedikleri
külliyen yalan sevdalara tutundum.

vuruldum...
babam küçükken öğretmişti
en değerli hazinen arkadaşlarındır diyerek
ben en güvendiklerim tarafından vuruldum.

tutuldum...
seviyorum, istiyorum
umutlarım, hayallerim
tek doğru benimkiymiş gibi
kendime tutuldum.

kovuldum...
hep onuncu bi köy olurmuş dedim
inanadıklarımdan vazgeçmedim
ben onuncu köydende kovuldum.

savundum...
özgürlük hayat
hayat aşk
aşk nefes almakdedim savundum.

unutuldum...
sevdim
yenilmişliğimi, yorgunluğumu
değerlerimi hiçe saydım
meğer oda yetmezmiş
gün geldi unutuldum

umdum...
ışıksız bakan gözlere
ümitsiz susan sözlere inat
pembe hayaller kurdum
ve hayattan küçücük bir mucize umdum.

buldum...
sonunda yaşamanın yolunun
her güne yeni bir yaşam
her yaşama yeni bir aşk
her aşka yeni anılar
ve her anıyı
unutabilicek güce
sahip olmaktan geçtiğini buldum.