Bulgur

benim doğduğum köyde

ocaklar tutuşturulur

hiç unutamam o yılı

büyük kazanlarda kaynardı bulgur

bekleşirdik kıyısında

mendillere konulurdu kepçeyle

sevinirdik mutlulukla

kazanların altına sürülen odunlar

çığlık çığlık yanardı

odunların yanan alevi yüzümüze vururdu

ocağın mutluluk yanışı unuttururdu bulguru

ateşin sesi , ışığı , rengi kulağımda

nedense ocağın başından ayrılamazdık

hem bulgurun hem ateşin çekiciliğiyle

mistik bir sessizlikle dinlerdik zamanı

o yılın bulguru bambaşkaydı

yaz giderek geçiyor güz geliyordu

büyümeyen çocuklardık

bir düş denizinde yüzüyorduk

kıvamında olunca bulgur

beklediğimize değerdi

kaptığımız gibi dolu mendillerle

ne güzel koşardık ..

29 . 01. 2022