Bulunmaz

Kaleme akıttığım vedalar birikiyor terimde

Rüzgarın bir yalnızlık çığlığında 

Aradığım lüzumsuz mutluluklar dolanıyor başımda

Hiçbiri bana ait değil

Eğilip bükülsem

Dalımdan koparılsam

Kırık kalplerin hançeri olurum

Kendi içimde zaman bilenir

Kaleme bulaşamadığım susuşlar birikiyor içimde

Not aldığım kağıtlara kendimi çiziyorum

Tenimde ter ter 

Bedenimde tel tel hadiselerle

Özlüyorum

Artık olamadığım kendimi

Trenin altında kalıp ezilen beni

Pencereden atlayıp kurtaramadığım kendimi

Ezilip yaprağa çıt sesiyle korku dolu bakan

Yine kendimi...

Noktalama işaretleri parçalanıyor elimde

Anlatamıyorum derdimi

Yalın, sade ve öyle içten paralıyorum ki kendimi

Kimden duysam acılızadesi buhranlı şarkılarla elemimde

Dönüp bakmadım, görmedim, konuşmadım

Çok zaman oldu neredeyim, kimdeyim, ne haldeyim ben?