Buluşmak

Özlem dolu yüreklerle yazdık,
Bazen neşeyle,
Bazen kederle okuduk,
Seslendirdik,
Şiirlerimizi.

Aşk dedik, sevgi dedik,
Anne, baba, kardeş, dost dedik bazen de.
Yazdık yürekten,
Olmadı dedik yırtıp attık,
Kâh denize,
Kâh rüzgâra bıraktık,
Bazen şarkı oldular,
Dinledik doyumsuzca.
Kitaplar dolusu oldular kitapçılarda,
Okuyana neşe hüzün verdiler,
Hayatın içinden dersler öğrettiler,
Şiirlerimiz.

Yazanlardı yüreklerimiz,
Hissederek sevgileri, acıları.
Deneyimlerimizi döktük kâğıtlara,
Kaybettiklerimizi,
Hayallerimizi yazdık.
Gün geldi okuduğumuzda güldük,
Ben onumu bu kadar çok sevmişim,
Ben onamı göz yaşı dökmüşüm dedik.
Ağladıkta,
Güldükte.

Birbirimizi tanıdık şiirlerimizden,
Sevgili dost dedik,
Kraliçe dedik,
Ozanım, aşığım,
Şiirlerin perisi,
Prenses, beyaz melek,
Yaralı güvercinim dedik.
Bazen de asi şair olduk, nöbetçi şairde.

Bir gün geldi birlikte olduk,
Göz göze baktık, huzurla,
O şair yürekler dopdoluydu,
Mutluluk vardı bakışlarda.
İstanbul, Taksim anı oldu artık,
Ya da ilk adım.
Ankara dedik,
Özlemle bekler olduk.
İşte yine bir duygu üstâtları fırtınası,
Görüşünce sevinçlerin düğüm düğüm olacağı o an.
Herhalde özlem, herhalde dostlara olan sevgi,
Herhalde yaşamak,
Herhalde yaşamın anlamı dostluk.

Şiirlerle anlatmak,
Şairlerle kucaklaşmak,
Görüşmek,
Sarmaş dolaş olmak.
Özlemim artık,
Ankara'da buluşmak,
Kavuşmak.




23.06.2009.İst.