Bulut Güvercinleri

bulut güverceniyle uçan seslerin
enkazlı yerinde
bir acının direğinde


...


ayna kırığı bezginliğin sönen yıldızı
içimden zamanlar geçti
içimden karanlığın ölüm taşları
bir akşamüstüne dağıldı bilyeler
sökülürken yazgının çiçeğine insanlar
oradaydım,
telaşlı,solgun ve hiç mahpusluğunda
kaldırımları taşıyordum göğsüme
gökte binlerce dua




nice bütünlüğün gözyaşı eşiğinden canımı ayıkladım
beynimin şimşekler çakan ormanında
tuzla buz arasına buyur ederken adımları
oradaydım,
mırıldandıklarımın ötesinde
yokladıklarımın gümüşünde
ve gözümdeki salyada
bütün ellerin göğe açıldığı yerde


canımı aldım da
mavi sabaha gittim
şimdi beraber şarkılar söylerken
bir yolculuğun eşiğinde özleyemediğim insanlara el salladım
bir adım kaldı kenera
yaralı bir çocuğun kan sesinde
inandığım kalp

Ölümü incittik
yaşamaya sebebim var

Tut ellerimden çocuk

.....