Bulut Kervanı

Sanki onca hevesle
Rüzgâr hafifliğiyle akıyor
Gölgelere susamış yağmur
Şehir yürüyor
Ben,uykularla bir.
Sanki sel şarkısı
Yakınımdan giden
çıplak atların..


Titrek gök
Yıldızları perdeleyen ışık
Yorgunluğun sırrında
Issız güzellik
Gözlerimin uçan dumanı,
bahçeleri,mola verdiğim geceleri
Gül ve düş renginde ipi kopmuş dalları
akıyor sonra,
Sonrasızlığın gidişine..


Uykusuzluğun başına örülen gri damlada göğün dudağı..
Sanki alıp götürecekler eriyen hiçle kaldığım yeri
-sesimde ince bir akasya-

Her şeyle bir akıyoruz
Alacalı öğüt zaman ölüp ölüp dirilmeye
Geçer,
Serçelerde geçer hecelerimin ırmağından
Bulut kervanıyla
Sonra bir yaprak tırmanır gözyaşı başağına
Onca hevesle gölgelere susarız